DOĞUM HİKAYEM

   CANIM KIZIMA

Canım kızım geçen sene bugün ilk defa tanıştık seninle.bitmek bilmeyen mide bulantılarım,halsizliğimle birlikte. Hastayım deyip geçiştirdim hep.Beklemiyordum seni ihtimal vermiyordum olacağına. Sonra günlerce devam etti bu durum ilerleyen günlerde içime kurt düştü gittim kimseciklere söylemeden eczaneye, testten sonra elim ayağıma dolaştı bana seni haber veriyordu ama ben inanamamıştım, doktora koştum hemen kan testi yaptılar artık emindik, sen hayatımıza ömrümüze geliyordun ben şaşkındım ,tutuktum,cansızdım nasıl dedim ben şimdi anne mi oluyorum.ANNE oluyordum anne …Defalarca kendime tekrarladığımı hatırlıyorum bu kelimeyi… 

Söylemem gerekiyordu artık seni babana ama nasıl söylenirdiki bu.Bu kadar büyük bir duygu ufak bir cümleye nasıl dahil edilirdi ki.Sersem sersem dolaştım o gün etrafta, elimde telefon bildiğim tüm kelimeler uçmuş… Dayın çıktı karşıma sonra ilk ona söyliyiverdim bir çırpıda, hemencik ,düşünmeden ben hamileyim dedim… oda şaşırdı öylece kaldı ne diyeceğini bilmeden sonra gözlerinin içinin parladığını gördüm cesaret aldım o bakıştan babanı aradım hemen titrek elimdeki telefonla sesim heyecandan titriyor ellerim ayaklarım o sıcak haziran ayında buz kesilmişti Murat ben hamileyim anne oluyorum Baba oluyorsun dedim  sonra sustum oda sustu şaka yaptığımı sanıyordu .Hayatım işteyim şakanın sırası değil şimdi dedi ama şaka değildiki elimde kanıtı vardı hamileydim işte miniğim geliyordu sonra tekrar o bana döndü şimdi söyle dedi anlattım babana gün içinde yaşadıklarımı onunda sesi titriyordu şaşkındı o heyecanla tam ne konuştuğumuzu hatırlamıyorum zaten hatırladığım tek şey akşam eve elinde çiçeklerle gelmesiydi.Bütün gece birbirimize öyle baktık anne baba oluyorduk aile oluyorduk hesap etmemiştik hiç konuşmamıştık seni sürpriz yaptın bize iyikide yaptın.Sabaha kadar  uyumadım o gece sen içimdeydin ufacıktın kız mı erkek misin bilmiyordum ama ne olursan ol benim canımdın kanımdın.Sana bir şey olucak diye haftalarca uyumadım cahillik işte uykuya daldığımda yüzüstü uyursam sen orda rahatsız olursun diye korkuyordum. Ordaydın işte sen içimde canımda.Elim karnıma gittikçe tüm duygularım atağa geçiyordu.Zor bir hamilelikti benimki , düşük tehlikem vardı ilk üç ay progestan denilen ilacı kullandım düşük önleyiciymiş sen gelmeden daha seni kaybetme duygusu yaşıyordum zordu bebeğim çok zordu… Mide bulantılarım, kanamam, başağrılarım ama olsun sen gelecektin sonunda ben hepsini çekmeye razıydım …Ramazanın son günü arife gecesiydi gece saat 11 de yatmadan lavaboya gittim heryer kan içindeydi tüm dünyam kararmıştı o gün bağıra bağıra babana seslendim ,bebeğim bebeğim dediğimi hatırlıyorum sadece doktorumuz tatil olduğu için yoktu özel hastanelerde arife gecesi diye doktor yoktu. Zeynep kamile gittik hemen, babanı almadılar içeri ben tek başıma koridorda öyle kanlar içinde doktor bekledim çok kalabalıktı hastane herkesin durumu acildi sonra beni aldılar hemen. Ben perişan halde sana bir şey olmadığını duymak istiyordum ,sadece tutun bebeğim sıkıca tutun bana ne olur dedim hastaneye gidene kadar… Sen beklemediğim anda girmiştin hayatıma şimdi senin varlığına bu kadar inandırmışken kendimi bırakamazdın beni…Kalp atışlarını aldık, sen ordaydın anneciğine sımsıkı tutunmuştun doktor bir şeyler söylüyordu ama ben hiçbirini duymuyordum sen ordaydın yaa o küçük kalbin atıyordu ya başka hiçbirşeyin önemi yoktu o an.Serum verip eve gönderdiler o gece beni.Sana defalarca teşekkür ettim o gece bana sıkıca tutunup bırakmadığın için gerçekleştireceğimiz o kadar çok hayalleri yarım bırakmadığın için.Ayrı bir heyecan vardı içimde.Hiçbirşeye üzülmemem gerekiyormuş yorulmamam gerekiyormuş anneannen,deden ve dayılarına bunun için ne kadar teşekkür etsek azdır biz yorulmayalım diye elimi sıcak sudan soğuk suya koymadılar…Babanla ben gibi onlarda çok heyecanlıydılar onlarında ilki olacaktın çünkü.Hergeçen gün büyüdün içimde. Seni ultrasyonda her gördüğümde bir mucizeyi izliyor gibiydim.Şimdiden kime benziyeceğini konuşuyorduk babanla erkek olursan babana kız olursan bana benziycektin.Erkek olursan adını baban Murat koyacaktı kendi ismini verecekti sana ,kız olursada adını ben koyacaktım.adın ELA NUR olacaktı.Sana bir şey itiraf ediyim mi meleğim ben tabiî ki önce sağlıklı olmanı diledim ama hep bir kız çocuğum olsun istemiştim öylede oldu mevlama şükürler olsun ki.Cinsiyetini öğrendiğim gün havalardaydım kızım oluyordu artık yalnız olmayacaktım en yakın arkadaşım,dert ortağım,kızım,sevgilim,aşkım geliyordu Elam geliyordu.Sonra birden kendimi pespembe birdünyada buldum.Artık senin için hazırlıklar tam gaz başlamıştı deli gibi internette dolaşıyorum, alacaklarımın listesini yapıyordum. Dergiler alıp babanın sabaha kadar kafasını şişiriyordum onuda alalım bunuda alalım diye.Hayatımdaki en büyük heyecandın sen içerde tekmelerinle benimle konuşuyordun hep.Hiç rahat durmuyordun orda kıpır kıpır dolaşıyordun ufacık yerde, ben çok zayıftım orda sana daha çok yer açılsın diye deli gibi yiyordum J Sana güzel bir hayat verebilir miyim bilmiyorum ama elimden gelenin en iyisinin en iyisini yapmaya çalışacağımdan emin olabilirsin.Kimseye güvenilmeyen şu koca yalan dünyada ben ömrüm yettiğince yanında olucam bana dilediğin gibi yaslanabilirsin meleğim sen varsan işin ucunda ben dünyanın en sağlam duvarı olup yıkılmam uğrunda…

Sen büyüdükçe içimde bende büyüdüm meleğim.Korkularım büyüdü,sevinçlerim büyüdü,hayallerim büyüdü…..

Dünyam büyüdü canım kızım.Günler günleri kovalarken koca 9 ayı bitirdik ve sen 12 mart 2012 Pazartesi günü dünyaya gelmeye karar verdin.Hayatımın tümüyle değiştiği gün anne olduğum gün 12 Mart J saat 9:30 da beni ameliyata alacaklardı sense 15 dakika içinde yukarı çıkarılacakmışsın öyle diyordu doktormuz  baban ,anneannen ,dedelerin ,babaanen dayıların,esma teyzen hepsi hastanede benimle birlikte heyecan içinde bekliyorlardı.Doğum fotoğrafçımız resimlerimizi çekti beni giydirip ameliyathaneye götürürken bekleyin dedim 2 kişi gelicem nasıl heyecanlıydım anlatamam, ameliyathaneye indiğimizde orda Mustafa Cecili’nin seni hastalığımda sağlığımda yanımda görmeliyim şarkısı çalıyordu doktorlara ben bu şarkıyı hiç unutmuycam, kızıma kavuşmadan önce dinlediğim son şarkı demişim.Hepsinin güldüğünü hatırlıyorum ameliyathanede o kadar çok konuşmuşum ki narkozu geç vermişler heyecandan çenem açılmış J karşımda saat vardı tam 09:30 du 09:45 te kızın yukarda olacak 10:00 da sen olacaksın deyip narkozu vurdular sonrasını pek hatırlamıyorum kendime geldiğimde gözüme ilk çarpan şey saat oldu saat 12 yi gösteriyordu o an bir şeylerin ters gittiğini anladım hemen seni sordum ağlaya ağlaya senin iyi olduğunu söylediler ama ben solunumu  normale çeviremediğim için bir süre yoğun bakımda kalmam gerekiyormuş sonra yukarı çıkardılar beni, seni verdiler kucağıma….Nefesimi verdiler,hayatımı verdiler deli gibi ağlıyordun bana bakıp sustun sonra ,merhaba bebeğim dedim ben annenim dedim hoş geldin hayamıza dedim, tutunduk tekrar birbirimize Sana ilk baktığım an kendi yansımamı gördüm canımı gördüm. Senmiydin beni içerde deli gibi tekmeliyen cimcime sen miydin hee dedim. Canıma dokundun, ömrüme dokundun, bana dokundun yeniden doğmuş gibiydim….O kadar acıkmıştın ki hemen göğsüme dayadım seni yabancılık çekmedin hiç sanki yıllardır benimleymişsin gibi emdin hayat bulduk birbirimizde…Sonra sana uzaktan öyle bir baktım o kadar masum ve savunmasızdın ki.Minicik ellerinle bana dokunuyordun meleğim..

Gece saat 2 ydi beni emdikten sonra birden kıpkırmızı kesildin sonra morardın elim ayağıma dolaştı anneannen hemen seni kollarımdan alıp doktora koşturdu ne olduğunu anlamamıştım sana bir şeyler olmuştu kolumda serum kıpırdayamıyordum anne diye bağırdığımı hatırlıyorum annemin rengi sapsarı elleri titriyordu bebeğim nerde niye onu getirmiyorlar dedim doktor kontrol ediyor bekle dedi sonra içeri hemşire girdi elinde senin kıyafetlerin ama sen yoktun dünyam durmuştu heryer kapkaranlıktı elim ayağım titriyordu bebeğimi neden getirmiyorsunuz deyip kolumdaki serumu fırlattığımı hatırlıyorum.Bana sakin olun bebeğiniz yoğun bakımda doktorunuz gerekli bilgiyi vericek size dedi.Sonrası koca bir karanlık bana sakinleştirici vurmuşlar sana ne olduğu belli değilmiş 36 saat beklememiz gerekiyormuş 36 saat koca bir 36 saat seni kollarıma alamıycakmışım.Hastaneyi birbirine katmışım sonra doktorumuz geldi sıkıca tuttu elimden bebeğiniz güvenilir yerde sabredin zor ama sabredin dedi dış dünyaya adapte olamamışın kanını alıp Ankaraya göndermişler sonuçlar 36 saat sonra Ankaradan gelecekmiş ve gerekli bilgiyi o zaman verebileceklermiş şuan bebeğinin senin sütüne ihtiyacı var eğer onu seviyorsan sakinleşip sütünü sağ ve yoğun bakıma gönder üzülürsen sütün gider dedi ama benim seni görmem gerekiyordu izin vermediler yoğun bakım ünitesinin kapısında yattım yalvardım bebeğimi gösterin dedim prosedürler varmış sonra babam geldi ikna etti doktorları beni giydirip yoğun bakıma soktular dokunmama izin vermediler uzaktan bakabilecekmişim sadece içeri girdiğimde yalnız olmadığını gördüm senin gibi onlarca bebek vardı ama ben hemen seni fark ettim minicik bedenine bir sürü alet bağlamışlardı dayan bebeğim dedim benim için gerçekleşmeyi bekleyen onca hayallerimiz için dayan dedim biz seninle koca bir 9 ayı atlatmıştık bunuda atlatacaktık gözlerin açık öylece bana baktın nefes aldığını gördüm bana baktığını gördüm mucizelere inan kızım dedim çünkü sen benim mucizemsin ve bunuda atlatacaktık biz  sonra aklıma doktorun bebeğinin senin sütüne ihtiyacı var lafı geldi hemen aşağıya inip o koca makinayla göğüslerim kanarcasına sütümü sağıp sana gönderdim dualarla 36 saati atlattık benim taburcu olmama yarım saat kala seni bana alkışlarla getirdiler bir şeyin yokmuş dış dünyaya adapte olamamışın bana 2.bir hayatı daha verdin meleğim…

Sen çok şey öğretin bana meleğim.

Sen gelince ben en çok sevmeyi öğrendim… 
Doyasıya, içine sokarcasına, her şeyden vazgeçercesine sevmeyi…

Seni ilk kez göğsüme koyduklarında sıcaklık ne demekmiş onu öğrendim..

 Senin sıcaklığını, Aylar sonra düşündüğümde hala sağ kolumda hissettiğim aynı yakıcılıktaki sıcaklığını… 

Uykusuzluk ne demekmiş öğrendim. İlk doğduğunda her yarım saatte bir uyanıp nefesini dinlemeyi… Seni mışıl mışıl uyurken seyretmenin dünyadaki en tatlı uykuya bile bedel olduğunu…Uykusuzluktan keyif almayı… 

Emzirmenin hayatta yapılabilecek en keyifli iş olduğunu, ilk günler yaşanan acıya rağmen seni doyurabilmek adına acı çekmeyi ve sen emerken rahatsız olma diye acıdan dudaklarımı ısırmayı ama yine de seni zevkle izleyebilmeyi öğrendim. 

Sahip olmayı… Dünyadaki her şeye sahipmişçesine gururla bakmayı, bir mucize meydana getirmenin ve ona sahip olmanın muhteşemliğini.

Kendinden başkasının sorumluluğunu almayı ve bunun nasıl da heyecan verici ve korkutucu olabileceğini… Hayatta ilk defa “Başarabilecek miyim? “ sorusunu sormayı… 

Gülmeyi öğrendim sonra, gerçek bir kahkaha atmayı… Seninle gülmeyi… 
Anlamsız şarkılar söylemeyi, beraber dans etmeyi… Bir gülüşün için sahip olduğum her şeyi feda edebilirim demeyi… 

Uyuman için gözünün içene bakıp, fazla uyuduğunda ise kokunu özledim… Özlemeyi öğrendim… Sen yerde oyuncaklarınla oynarken bile, kucağımda olmanı özlemeyi…

Mutluluğu öğrendim.. Delicesine mutlu olmayı… Her akşam kafamı yastığa koyup şükretmeyi…

Huzuru öğrendim… Sen yatağında uyurken, odamıza  yayılan bebek kokusundaki huzuru… 

Acele etmeyi öğrendim… Yemek yaparken, duş alırken,  tuvaletteyken… Hayatı acele yaşamayı ve geri kalan tüm zamanımı sana verebilmeyi öğrendim…

Gözyaşının içimi nasıl da acıtabildiğini… Ağlamaman için her türlü şaklabanlığı yapabileceğimi öğrendim… 

Kıskanmayı öğrendim… Herkesten ve her şeyden kıskanmayı… Seni kimseyle paylaşamayacağımı… Babanın kucağındayken bile bana doğru yöneldiğinde yüzümde oluşan mutluluğu ve gururu sırf baban üzülmesin diye gizleyebilmeyi öğrendim… 

Annemi anlamayı… Ona kızmamayı ve teşekkür edebilmeyi öğrendim…

Zamanın acımasızlığını öğrendim.. Şimdilerde tek bir bacağının bile içine sığmayacağı küçücük tulumlarının bir gün bana destan yazdırabilecek kadar anlamlı olduğunu…

 Zamanın geçtiğini… Senin büyüdüğünü ve geçen hiçbir anın geri gelmeyeceğini… 

BİLİYORUM BEBEĞİM DAHADA ÖĞRENECEK ÇOK ŞEYİM VAR

BEN SENDE HERŞEYDEN ÖNEMLİSİ SABRETMEYİ ÖĞRENDİM…

                                     SENİ ÇOK SEVEN ANNEN