Ela okula Eylül'ün ilk haftası başladı...Bu arada ilk okul deneyimimiz değildi.Daha önceleride anne çocuk gruplarına gidiyorduk.Onun dışında Beden Atölyesi günlerimiz oluyordu.Benim beklediğim gibi gelişmedi tabii hiçbirşey.Ben önceki tecrübelerimize dayanarak hemen alışır diye düşünüyordum..Okulun ilk günü herşey yolundaydı.Oryantasyon süresi boyunca hiçbir sıkıntı yaşamadık.Ben her defasında Elayı okula ağzım kulaklarımda bırakıyordum.Kızım zorluk çıkarmıyor ohhh ne güzel şarkıları söylüyordum :)
Oryantasyon dersi bitti bizimde problemlerimiz başladı.Okula gitmiycem, korkuyorum, anne gitme çığlıkları bitmedi bizim evde.Ayaklarıma yapışmalar,duygu sömürüleri aman allahım tam bir kabus gibiydi...O süreçte yaşadıklarımı bir allah bilir bir ben.İhtiyacım olan tek şey sabırdı.Bekledim azimle.Ama bu arada tıkandığım,yok olmuyor böyle, ben okula göndermiycem bu çocuğu demediğim olmadı içimden desem yalan olur.Yoğun bir iş temposu yanında Elanın bu durumu beni epey aşağıya çekiyordu çünkü.
Sonra okulun pedagoguyla yaptığım görüşme sonrasında okul kapısından çıkarken Aynur kendine gel.Oyuna gelme.Bunların hepsi bir yıldırma politikası.Ela'nın karşısında dik dur,kararlı olduğunu ve orda güvende olduğunu hissettir ona yeter dedim.
Ne zaman ki ben alıştım Ela o zaman alıştı okula.Yani demem o ki.Bu işin sırrı annede.Yani siz ne kadar kararlı ve emin olursanız oda o kadar çabuk alışır.
